سرگذشت خانباباخان قسمت دهم

von Khanbaba Khan, Freitag, 24. Dezember 2010 um 13:27

آره پدرم با شرف و بقول شهید سلمان مثل یک مجاهد از این دنیا رفت آخرین کلام که گفته بود این بود من از مرگ نمی ترسم این قانون طبیعت است کار خودش را میکند ولی خیلی دلم میخواست سرنگونی این جلاد را ببینم . خلاصه بچه ها در زندان برای این مرد بزرگ بهترین مراسم را گرفتند و خیلی ها گریستند در واقع مراسم پدرم یک نوع همبستگی در زندان در بین بچه ها به وجود آورده بود همه ی بچه ها غمگین بودند با اینکه شاهد بهترین بچه ها بودیم که شکنجه و یا اعدام میشدند ولی غم پدر برای همه سنگین بود و بیرون از زندان نیز اینطور که برایم تعریف کردند میگفتند دو هفته شب و روز ملت به خانه ی ما حجوم آورده بودند از ارومیه و از بالو و از سلماس و خوی وحتی از تبریز از ده ها روستا ی دیگر می آمدند وتمام اهل شکریازی از مهمانها پذیرایی میکردند و هر روز سه بار به همه غذا میدا دند و میگفتند ده ها گوسفند سر بریده بودند و هر وعده برای صدها نفر غذا میدادند خلاصه من باز در اینجا از تمام دوستان صدها بار تشکر میکنم و به اهالی شکریازی درود میفرستم .بعد در زندان پسدارها شایه کرده بودند که به ما مرخصی میدهند یعنی من وبابک که ما نیز در مراسم پدرمان شرکت بکنیم ولی این نیز یک نوع خورد کردن روحیه بچه های زندان بود یعنی اگر ما مثل یک طفل از زندان به مرخصی میرفتیم دیگر ما آن مقاومینی که در زیر تمام شکنجه ها ایستاده بودیم نبودیم و بخصوص اگر ما میرفتیم روی کل بچه ها تعسیر بدی میگذاشت ما نه رفتیم این نیز یک نوع تو دهنی به خود خمینی دجال بود که هوادار مجاهد از توی جلاد مرخصی طلب نمیکند . خلاصه شروع به کشیدن زندانمان بودیم یک روز به بهداری رفته بودم راه مان از جلوی زندان بچه های خورد سال رد میشد دیدم یکی از بچه ها با صدای بلند میگوید عمو من فریدونم در این جا زندانم من دوتا پاسدار کشتم ولی دستگیرم کردند چند ماه توی شکنجه گاه بودم هر چه گفتند از کی یاد گرفتی باید بگوی چرا پاسدارها را کشتی من گفتم خودم خواستم ببینم آدم کشتن چطوره هیچی اعتراف نکردم ( این همان فری بود که توی زندان سلماس بجرم دزدی گرفته بودند و او را به پیش ما داده بودند و موقع رفتن به ما قول داده بود که دیگر دزدی نکند با پاسدارها مبارزه بکند آره او خوب فهمیده بود چکار باید کرد ) بعد من آمدم به بقیه بچه ها گفتم فری را دیدم که توی زندان است به همه یتان سلام رساند و او این بار بجرم کشتن دوتاپاسدار دستگیر شده است ووو یک خاطره هم دارم بعد نیست برایتان تعریف کنم آن این است یک استاد دانشگاه بود از بچه های مجاهد من اسمش را نمینویسم چون در ایران است او از من خواست که عکس دختری کوچکی که داشت نقاشی بکنم من کمی نقاشی بلد بودم یک عکس کوچک دخترش را به من داد یه دختر پنج ساله بود من شروع کردم نقاشی کردن مشغول نقاشی بودم نگو یک پاسدار آمده بالاسرم ایستاده است و دارد نگاه میکند بعد من اصلأ متوجه نشده بودم بعد از رفتن اون پاسداری دیدم همان استاد آمد به پیش من و گفت اون پاسدار را ندیدی گفتم کدام پاسدار گفت امیر گفتم نه کجا بود گفت او دید تو داری نقاشی میکنه آماده باش الان صدایت میکنند که عکس های کثیف خمینی را باید نقاشی بکنی بعد به من گفت اگر صدایت کردند برو ولی خرابکاری بکن بعد خودشان میگویند برو نخواستیم و اگر نه بگی دوباره میبرنت به زیر شکنجه خلاصه هنوز صحبت ما تمام نشده بود من را با بلندگو صدا کردند و من رفتم پاسداری بنام وحید به من گفت تو نقاشی بلدی من که میدانستم یکی از پاسدارها در حال نقاشی کردن من را دیده مجبور شدم که بگم آره وقتی که من گفتم بلدم او یک تکه روزنامه در دست داشت و آن را باز کرد به من گفت این عکس حاجاقا مصطفی خمینی است این را باید نقاشی بکنی من روزنامه را نگاه کردم دیدم توی روزنامه فقط یک لکه ی سیاه دیده میشود اصلا عکس مشخص نیست همان جا در درون خودم گفتم خوب شده کاری میکنم که دست بردارند یک اتاق به من نشان داد گفت فردا بیا در این اتاق شروع کن . آن موقع خانواده ها تنها تمبر پستی که به روی نامه هایمان میزدند عکس میرزا کوچک خان بود چندی پیش یک نامه برایم آمده که عکس میرزا کوچکخان روش بود من عکس میرزا را درآورده بودم توی کیفم گذاشته بودم وقتی که رفتم توی اون اتاق همان عکس میرزاکوچک خان را شروع کردم نقاشی کردن فردای آن روز پاسدار وحید من را صدا کرد گفت نقاشی تمام شده من گفتم آره گفت بیا نشانم بده من عکس میرزا را نشان دادم وقتی که پاسدار عکس میرزاکوچک خان را دید رنگ ازرویش پرید به من گفت ما که به تو گفته بودیم عکس حاجاقا را نقاشی بکن چرا این عکس را نقاشی کردی من گفتم اون عکس که شما گفتید من بجز سیاهی در اون روزنامه هیچی نمیبینم بعد پاسداری با حالت ناراحت به من گفت ما گفتیم که عکس یک شهید را نقاشی کن تو رفتی عکس میرزا را نقاشی کردی من به او گفتم خوب این هم شهید است مگه نه او گفت نه ما اینو نگفتیم برو دیگه اینجاها پیدات نشی من عکس میرزا کوچک خان را برداشتم به بند آمدم و داستان را به بچه ها گفتم کلی خندیدند خلاصه ما صاحب یک عکس زیبایی میرزاکوچک خان شدیم ادامه دارد





Gefällt mir · · Teilen · Löschen

Gheis Khan Amani, Sako Goran, Shahin Azadi und 7 anderen gefällt das.
Peymaneh Shafai Dorood khan baba khan
24. Dezember 2010 um 14:04 · Gefällt mir nicht mehr · 3 Personen
Mahnaz Sobhani آره پدرم با شرف و بقول شهید سلمان مثل یک مجاهد از این دنیا رفت آخرین کلام که گفته بود این بود من از مرگ نمی ترسم این قانون طبیعت است کار خودش را میکند ولی خیلی دلم میخواست سرنگونی این جلاد را ببینم . خان بابا روحش شاد چه زیبا گفته باید بگویم پدر تو هم واقعا یک مجاهد سر افراز بود.
24. Dezember 2010 um 20:03 · Gefällt mir nicht mehr · 6 Personen
Efat Eghbal هر کس که در راه خدا مبارزه کند و اگر حتی در بستر بیماری بمیرد شهید میباشد /از خطابه های محمد رسول خدا
24. Dezember 2010 um 23:48 · Gefällt mir nicht mehr · 4 Personen
Shahrokh Shamim
رژپم ضد پشر ملاها مپخواد صالح مطلک و عپاد علاوئ و ... را ترور کند

http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.iranntv.com%2F&h=0eff8
.مرگ بر اصل ولایت فقی
.لعنت الله الخمینی ولخامنیی ولاصحابهم.
...Mehr anzeigen
25. Dezember 2010 um 23:51 · Gefällt mir nicht mehr · 1 Person
Khanbaba Khan هر چه بگی عزیز از آخوند دور نیست اینها با ریختن خون و با خوردن خون زنده اند لعنت بر خمینی
25. Dezember 2010 um 23:57 · Gefällt mir · 1 Person