قلب بی قرار ملت ایران خاوران!!!

گفتم ای خاک سیاه خاوران؛

نه جویباری نه چمنی نه گلی و نه لاله ای داری

راز این همه غرور و سر فرازی چیست؟

گفت در این سینه ی سیاهم؛

یک دشت لاله دارم پنهان

هزاران جویبارخون زدلم جاریست

آیا این کافی نیست؟

گفتم تو مگر خاکسترسوخته ی؛

آتش کدهء زرتشت نیستی؟

اسرار دشت لاله و جویبار خونت چیست؟

گفت من خود آتش کده ء زرتشتم؛

سرکش و شعله ور؛

اما خاکستر نیستم

گفتم نه جوشی نه خروشی

نه دودی نه شعله ایی

چرا از آن دشت لاله های پنهانی

خبری نیست؟

برافروخته شد و گفت:

" گر این سینه ی سیاهم؛

به جوش آید

آن وقت خواهی دید

که من دشت شعله زارم"

زانو زدم و بر آن خاک سیاه سجده کردم

خاکی که بوی خون میداد

آره بوی خون

بوسیدمش و

لاله ایی شکفت خندان

گفت شعله ها را بنگر

در دل خود زبانه میکشند

آن زبانه ها.....من هستم و ما هستیم و

یاران تو...