داشتم با خودم فکر میکردم اگر میرزاده عشقی زنده بود در رابطه با این حکومت جهل و جنایت چه مینوشت؟ به این نتیجه رسیدم که اگر زنده بود تمام ریش خمینی و پیروانش و کمک کنندگانش را به پهن میگرفت. بعد به خودم گفتم حالا که این شاعر نامدار وطنم نیست پس با همان قلم کوچک خودت چیزی بنویس : تقدیم میکنم به روح بلندآوازه میرزاده عشقی
به خمینی آنچه که خواستم نشد بکنیم،
اما به گور او میشود و باید رید
قومی که شیطان را امام میخوانند،
به امام و بر کتابشان باید رید
سرزمین که معاویه درمسجد و منبراست،
هم به مسجد هم به منبرش باید رید
کسی که عصر خمینی را طلایی میداند،
به مغز پریشان و زرد رنگش باید رید
شاعری که برای قاتل شعر میخواند،
به بیت و قافیه و وزن و ردیفش باید رید
قاضی که عدالت را در چوبه دار میداند،
هم به عدلش هم به عقلش باید رید
جلاد را اصلاح طلب میخوانند!،
به این قیچی و ریش سلمانیش باید رید
جای که وزیر و وکیل، همه منتخب رهبرند،
از نگهبان مجلس تا به ریش رئیسش باید رید
کشوری که اقتصاد مال خر است،
به علم و دانش و پیشرفتش باید رید
ملتی که پنجاه در صد بی کارند،
به ریش ولی فقیه اش باید رید
خائنین گویند روحانی نجات این میهن است،
به این خائنان و ناجی شان باید رید
هرکس در چارچوب این ولایت منتظر معجزه است،
به فکر و اندیشه و چارچوب ولایتش باید رید
کسانی که برای فریب مردم پیشانی را سیاه می کنند،
به آفدابه و سجاده و مهر و پیشانی سیاهش باید رید
استادی که در آمریکا نشسته کاندیدی ولایت می شود،
بر روح پدرش،دهن گشادش باید رید
خانباباخان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر